Op de Correspondent schreef Rob Wijnberg eind september dat verhalen waar worden als je ze maar vaak genoeg vertelt. Ook als ze – op basis van de (oorspronkelijke) feiten – niet waar zijn. Hij gaf als voorbeeld de landsgrenzen aan, die we nu als feiten zien. Kijk je vanuit de ruimte, dan zie je echter geen enkele grens.
Ik droom alvast dat we in onze gemeente ruimte bieden aan vluchtelingen, hen een veilige plek bieden, een burgerservicenummer en een bankrekening. Dan kunnen zij werken op plekken waar hun werk- en levenservaring gewenst is. Er is werk genoeg, het geeft voldoening, structuur en verbinding met anderen. We bouwen huizen op de plekken waar nu panden leegstaan (of zijn verdwenen) en hergebruiken de materialen. Zodat steeds meer mensen weer een eigen dak boven hun hoofd hebben, de huizenmarkt in beweging komt en mensen terechtkomen op een huis dat bij hun behoeften past. Wat droom jij? Vertel je mee?
Paula Visser