Op zolder
Poëzie is voor mij het verhaal
dat men mij vroeger vertelde
van een man die op zijn zolder
een vliegtuig van beton had gebouwd
en trots tegen iedereen zei
dat het wel kon vliegen
maar niet door het dakraam kon.
Een prachtig gedicht van Rien Vroegindeweij. Geregeld vervang ik het woordje ‘poëzie’ door het woordje ‘politiek’. Talloze plannen worden er gebouwd waar politieke partijen volop in geloven dat ze werken en waar ze trots op zijn. Maar veel van die plannen blijven steken in een besloten zolderkamertje of verbale vergaderzaal.
Deze weken gaat het om de plannen van de PVV die een betonnen noodwet wil laten vliegen. De vele zware ‘crisis’-woorden maken de wet loodzwaar van alle leugens en rechtstatelijke bezwaren, maar ook het dak/denkkraam is zó ongelooflijk beperkt.
Een ander item dat mij raakte is het onderzoek van een Leidse onderzoeker met Surinaams-Hindostaanse achtergrond die fel uithaalt naar het beperkte witte westerse denken waarmee wij aan duurzaamheid bouwen. Prachtige groene en duurzame plannen met elektrische auto’s, sojateelt en gescheiden afval. Het zijn de oogkleppen van een witte westerse rijke eco-elite met een té klein denkraam. Batterijen zijn verweven met schadelijke mijnbouw in Zuid-Afrika, en sojateelt verwoest oerwouden. Ons beperkte westerse groene denkraam laat arme landen onze rommel opruimen en de prijs betalen voor ons afval. Zijn pleidooi: streef niet naar een duurzame, maar naar een ecorechtvaardige samenleving.