Een terugkerend refrein in de politiek: maak het zo concreet mogelijk. Vermijd algemeenheden, maar omschrijf wat je wanneer als resultaat wilt zien en welke stappen daarvoor gezet moeten worden. Dan klinkt de kerstboodschap van de engelen in de kerstnacht natuurlijk véél te algemeen. Niet eigen volk eerst, niet Nederlanders op de eerste plaats, maar zonder enige beperking, voluit Vrede op heel de aarde.
Welke stappen zouden we daarvoor moeten zetten? Binnen GroenLinks bestaat de religiewerkgroep de Linker Wang. Als iemand jou op de linker wang slaat, sla niet terug maar keer hem de ander wang toe en stel hem daarmee de vraag; hoe lang blijven we hiermee doorgaan? Ik weiger de vijand van mijn vijanden te worden — zo houd ik ruimte open voor een andere ontmoeting en toekomstperspectieven. Netanyahu, Poetin, Zelensky en Hamas — de keiharde weg van geweld op gewelde die niets oplost. Kerst scherpt mij in: er is geen weg naar vrede — vrede is de weg. Er is geen weg naar duurzaamheid — nu duurzaamheid doen is die weg. Deze steen bij een boerderij in Bethlehem waar Palestijnen, joden en christenen samenwerken verbeeldt die weg van vrede. Of zoals Titus Brandsma het zei: oorlog komt van twee kanten, vrede ook . . .